این روزها ننوشتن را بیشتر از نوشتن دوست دارم

بیدار ماندن را بیشتر از خوابیدن

و

اشک هایی از سر غم را بیشتر از

خنده هایی از سرمستی

آن زمان که از خاطراتم شره میکنی و

من

هر سو که میروم

گستاخانه٬ بی شرمانه و وحشیانه

در پی ام میدوی

و بازهم خیس حضورت میشوم

کاش میشد در زباله دانی خاطراتم

گم شوی

اما نه!

آنجا هم برایت زیادی است....